رژيم غذايي دربيماران مبتلا به پركاري تيروئيد

غده تيروئيد درست در زيرحنجره و در طرفين وجلوي ناي واقع شده است. اين غده دو هورمون تيروكسين و تري يدو تيرونين راترشح مي‌نمايدكه همان هورمون‌هاي T4 و T3 هستند. اين دو هورمون نقش‌هاي مهمي را در بدن به عهده دارند. وقتي كه فعاليت غده تيروئيد زياد مي‌شود كه اصطلاحا به آن پركاري تيروئيد مي‌گوييم اندازه غده تيروئيد به3-2 برابر حد معمول مي‌رسد و ميزان ترشح هورمون‌هاي T3 و T4 زياد مي‌شود.
علائم پركاري تيروئيد عبارتنداز: عدم تحمل گرما، عرق زياد، اسهال، ضربان سريع قلب، ضعف عضلاني، ‌لرزش دست، عصبي بودن، اضطراب، نگراني شديد، بدبيني، بي خوابي باوجود خستگي زياد، افزايش اشتها، دريافت زياد غذا و كاهش وزن.
به علت از دست دادن مايعات از راه عرق و اسهال همراه با اين بيماري، بيماران مبتلا به پركاري تيروئيد بايد روزي 16-12 ليوان آب بنوشند، مگر اينكه بيماري كبدي يا كليوي يا بيماري بيرون زدگي چشم داشته باشند. در 33 درصد از مبتلايان به بيماري پركاري تيروئيد، چشم‌ها بيرون زدگي پيدا مي‌كنند، گاهي اين حالت به حدي شديد مي‌شودكه بيرون زدگي كره چشم باعث كشيدگي زياد عصب بينايي و آسيب به چشم مي‌شود؛ در اين حالت بهتر است كه مصرف آب و نمك محدودگردد.
با افزايش ترشح هورمون‌هاي تيروئيدي در بيماري پركاري تيروئيد ميزان سوخت و ساز بدن بيشتر مي‌شود و حتي به 100-60 درصد بيشتر از حد طبيعي بدن مي‌رسد. به همين دليل بايد از مصرف مواد غذايي حاوي كافئين مانند نوشابه‌هاي سياه، شكلات و قهوه خودداري شود؛ چون مصرف كافئين،‌ سوخت و ساز بدن را بيشتر مي‌كند. از مصرف فلفل و خردل و كشيدن سيگار هم بايد دوري شود زيرا اينها هم سوخت و ساز بدن را بالا مي‌برند. با بالا رفتن سرعت سوخت و ساز بدن، ‌استخوان‌ها مي‌توانند تحليل بروند كه بايد مراقب سلامت استخوان‌ها بود و براي تامين كلسيم، فسفرو ويتامين D بايد به مصرف 4 ليوان شير در روز پرداخت.
اما افزايش سوخت و ساز بدن، سبب كاهش وزن مي‌شود‌، اين كاهش وزن مي‌تواند خفيف و در حدود 5/4 كيلوگرم و در بعضي موارد شديد و به 45 كيلوگرم هم برسد. بيماران با پركاري تيروئيد بايد از يك رژيم پركالري كه بين 4500-3500 كيلوكالري، ‌انرژي داشته باشد استفاده كنند. در پركاري شديد،‌ نياز بدن به انرژي 60-50 درصد بيشتر مي‌شود و در پركاري خفيف نياز بدن به انرژي 30-10 درصد افزايش پيدا مي‌كند. به دليل افزايش نياز اين بيماران به مصرف غذاهاي حاوي كربوهيدرات و پروتئين، اين بيماران بايد وعده‌هاي غذايي كامل داشته باشند و تعداد ميان وعده‌هاي خود را افزايش دهند.
در بيماري پركاري تيروئيد، ذخيره گليكوژن بدن خيلي زود تمام مي‌شود بنابراين بايد به مصرف كافي غذاهاي حاوي كربوهيدارت‌هاي پيچيده مانند نان، برنج، ماكاروني، رشته،‌ بيسكوئيت و ... پرداخته شود.
بدليل دفع زياد نيتروژن از بدن، بايد به تامين نيازهاي بالاي پروتئيني بدن توجه شود و از منابع خوب پروتئيني همچون لبنيات، تخم مرغ، حبوبات، گوشت قرمز، ماهي و مرغ به اندازه كافي استفاده شود.
در درمان بيماران مبتلا به پركاري تيروئيد از داروها و عوامل ضد تيروئيدي استفاده مي‌شود، نكته‌اي كه بايد به آن توجه كرد اين است كه يكسري از موادغذايي را نبايد همراه با اين داروها مصرف كرد چون مصرف اين مواد غذايي با اين داروها مي‌تواند اثرات جانبي اين داروها را بيشتر كند. اين مواد غذايي شامل خانواده كلم مانند كلم، گل كلم، كلم بروكسل، كاهو، اسفناج، شاهي، بادام زميني، شلغم سبز و نخودفرنگي هستند.
به دليل اينكه هورمون‌هاي تيروئيدي سبب ساختن مقدار زيادي از آنزيم‌هاي بدن مي‌شوند با بالا رفتن سطح اين هورمون‌ها در بدن فرد مبتلا به بيماري پركاري تيروئيد، توليد اين آنزيم‌ها هم بيشتر مي‌شود. اين آنزيم‌ها براي اينكه بتوانند كارشان رادر بدن انجام دهند، به بعضي ويتامين‌ها نياز دارند. بنابراين با بالارفتن ميزان هورمون‌هاي تيروئيدي،‌ نياز به اين ويتامين‌ها بيشتر مي‌شود و اگر همزمان با افزايش ترشح هورمون‌هاي تيروئيدي،‌ دسترسي بدن به اين ويتامين‌ها بيشتر نشود، بدن،‌كمبود نسبي اين ويتامين‌ها را پيدا مي‌كند. ويتامين‌هاي گروه B بخصوص ويتامين B1، B2، B6، B12 و ويتامين‌هاي A و C ويتامين‌هاي مورد نياز هستند كه بايد به شكل مكمل دريافت شوند.

منبع:salaamat.ir